قربانی هر کسی یه کلاسی داره. اون که بالا بالا ها سیر می‏کنه باید بچه‏ش رو قربانی کنه. و اون هم اطاعت می‏کنه و چاقو رو بر گلوی عزیزترینش می‏ذاره. ولی هی که کلاس پایین بیاد، درجه قربانی هم پایین میاد. به یکی دیگه می‏گن ریاستت رو قربانی کن، به اون می‏گن مالت رو قربانی کن، به اون یکی می‏گن آبروت رو قربانی کن.

باز خدا کنه آدم توی این مراحل باشه. ولی یه کم که به دور و بر خودمون نگاه می‏کنیم می‏بینیم اون قدر پایینیم که اصلا به اون کلاس‏ها نمی‏رسه. آدم گاهی وقت‏ها به یه چیزهایی دل می‏بنده که اصلا لیاقت قربانی شدن در راه خدا رو ندارن. آدم گاهی وقت‏ها یه چیزایی رو به خدا ترجیح می‏ده که ... افت کلاس داره واقعا!

به دوستات نگاه کن، به کارایی که می‏کنی، به چیزایی که بهشون علاقه داری. ببین برای خدا حاضری بذاری‏شون کنار، حاضری قربانی‏شون کنی؟ همین وبلاگت رو یه بار بذار زیر تیغ ببین دلت میاد یا نه. ببین می‏تونی قربانی‏ش کنی یا نه. تو تصمیمت رو که گرفتی یه وقت دیدی اون چاقو نبرید. خدا هوای آدم رو داره...

عید قربان مبارک